Rastko Nemanjić (1174.- 1236.), crkveno Sveti Sava, je bio raški plemić iz vladarske obitelji Nemanjića, uticajni diplomata i prvi srpski arhiepiskop.Srpska pravoslavna crkva ga slavi kao svog osnivača.
Bio je najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje i brat kraljeva Vukana i Stefana. Uz podršku vaseljenskog patrijarha je proglasio samostalnost raške crkve od Ohridske arhiepiskopije 1219. godine i postavio temelje današnje Srpske pravoslavne crkve. Od rimskog Pape je isposlovao kraljevsku krunu i suverenitet za tadašnju Srbiju.[4] Nakon krunisanja brata Stefana 1221. godine, radio je na jačanju crkvene organizacije, pokrštavanju „neznabožaca“ i „jeretika“ i iskorenjivanju raških bogumila.
Napisao je ili priredio nekoliko dela poglavito namenjenih organizaciji crkve. Najznačajnija su: Zakonopravilo, Hilandarski tipik, Studenički tipik i Žitije svetog Simeona. Na Svetoj Gori je zajedno sa ocem Nemanjom, obnovio manastir Hilandar, a uz njegovo ime pominje se i osnivanje manastira Žiča u Srbiji.
Ovogodišnji kum hrama u Kopru bio je gospodin Savo Radić iz Pirana, koji je nakon svetosavske akademije pripremio poklon paketiće za decu i upriličio večeru nakon odslužene molitve.Kumstvo je predao gospodinu Cvetku Letiću koji će molitvama Svetoga Save sledeće godine uveličati našu hramovnu slavu. Molitvu je predvodio starešina hrama protojerej-stavrofor Tomo Ćirković uz sasluženje paroha novogoriškog jereja Miroslava Ćirkovića.